Dolfijnen jagen op vissen met behulp van hun ogen en ook met sonar.
Sonar (SOund NAvigation and Ranging) is een techniek die geluid (en de echo daarvan) gebruikt om onder water te navigeren of voorwerpen te ontdekken. Sommige zeedieren, zoals walvissen en dolfijnen, gebruiken echosystemen vergelijkbaar met sonar.
Hoe werkt sonar?
In de kop van een dolfijn vinden we de zogenaamde 'meloen'. Dit is de bolling boven de kaak en ogen. Dat zou je zijn voorhoofd kunnen noemen. Met deze meloen zendt een dolfijn geluidstrillingen uit, de zogenaamde 'kliks'.
|
 | | © Uko Gorter |
|
| |
Als in de buurt van de dolfijn een vis zwemt, weerkaatsen de kliks tegen die vis. Zo weet de dolfijn precies waar de vis is. De teruggekaatste kliks worden door de onderkaak van de dolfijn opgevangen. Onderzoekers denken dat de tanden van een dolfijn als een soort antenne werken om de kliks op te vangen.
Sonar is niet alleen handig voor het vinden van vis, maar ook om de weg te vinden, wanneer je weinig kunt zien. Bijvoorbeeld als het water modderig is, ‘s nachts of in de donkere diepzee.
Helaas kunnen dolfijnen met hun sonar vissersnetten niet waarnemen. Het komt dan ook vaak voor dat dolfijnen verstrikt raken in (achtergelaten) visnetten. Heel veel walvissen, dolfijnen en ook andere zeedieren zoals zeeschildpadden, zeevogels en vissen sterven, doordat zij vast komen te zitten in touwen of netten.
Ook zijn er aanwijzingen dat de sonar van mensen dolfijnen en walvissen in verwarring brengt. Ze kunnen zich daardoor onvoldoende oriënteren en hun voedsel of familie niet meer vinden. Krachtige sonars kunnen hen zelfs verwonden of doden. Bij aangespoelde dieren zijn in enkele gevallen bloeduitstortingen in het binnenoor vastgesteld, waarschijnlijk veroorzaakt door sonar van mensen.
|
